Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Duo Reges: constructio interrete.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quid Zeno? Ut pulsi recurrant? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae duo sunt, unum facit.

Moriatur, inquit.: Illi enim inter se dissentiunt.
Sedulo, inquam, faciam.: Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quid ergo?: Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
Sed nimis multa.: Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Bork: Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret,
numquam putarem me in Academia tamquam philosophum
disputaturum.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit,
quanto L.

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quo igitur, inquit, modo? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cave putes quicquam esse verius. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quonam, inquit, modo?